* * *

Մենք իրար գտանք ձմռան մշուշում, 

Բայց իմ հոգու մեջ աշունն էր խշշում,

Ու չհասկացա՝ ինչու այդ պահին

Հանկարծ մեղմացավ ուժասպառ քամին:

Երկինքս նորից աստղերով լցվեց,

Ձմեռվա ցրտին ջերմ արև ծագեց,

Ու հույսի մի շող իջավ իմ սրտին.

Ես հավատացի քո պա՜րզ աչքերին:

Եվ իմ աշխարհը կրկին արթնացավ,

Իմ հրա՜շք ընկեր, դու իմ բարեկա՜մ,

Իմ վիշտը դարձավ անձայն ու անցավ,

Դու իմ հարազա՜տ, իմ ամենալա՜վ:

A.M.