Ա՜խ, իմ աննմա՜ն,
դու իմ ատելի՜,
Իմ սարսափելի՜, դու
իմ սիրելի՜ …
Դու իմ հարազա՜տ,
իմ ամենալա՜վ,
Իմ երանելի՜, իմ որոնելի՜…
Ես ցնորվում եմ, խելագարվում
եմ.
Հոգուս աղմուկից անվերջ
փախչում եմ,
Նրա անդորրից ես ձանձրանում
եմ,
Իմ անձրևներում լուռ
խորտակվում եմ…
Դու իմ աչքի լու՜յս,
իմ հոգու երա՜զ,
Իմ ճշմարտությու՜ն
և իմ մե՜ծ խաբկանք,
Դու իմ լուսավո՜ր,
իմ ամենապա՜րզ,
Իմ ազատությու՜ն,
իմ հսկա՜ կապանք…
Թո՛ղ հանգրվանեմ քո
հեռուներում,
Գրկի՛ր ինձ, սեղմի՛ր,
բաց մի՛ թող, հոգի՛ս,
Թո՛ղ որ ծվարեմ սրտիդ
խորքերում,
Ինձ դուրս մի՛ նետիր քո հոգու «բանտից»,
Եվ քո հայացքը դու
մի՛ հեռացրու,
Ու մի՛ բաժանիր իմ
ձեռքը քոնից,
Իմ սիրող սիրտը դու
մի՛ «քարացրու»,
Եվ իմ մեծ սերը մի՛ զատիր քոնից….
Դու իմ երազա՜նք,
իմ վե՜հ նպատակ,
Դու իմ ատելի՜ և իմ
սիրելի՜,
Դու իմ վա՜ռ աստղ
երկնքում անտակ,
Իմ երանելի՜, իմ որոնելի՜…
А.М.
