Գիշեր... լռություն... և անձայն աղմուկ...
Անգամ ծառերն են մնացել անքուն,
Քամին է շոյում նրանց կամացուկ,
Փայլում են բազում աստղեր երնքում:
Իսկ իմ խենթ հոգում անձրև է վարար,
Լալիս է, լալիս իմ սիրտը անքուն,
Կարոտ է երգում հոգիս անդադար,
Թռչում դեպի քեզ մթին գիշերում:
A.M.
Комментариев нет:
Отправить комментарий