* * *

Գիշերը հիմա ինձ երգ է երգում,

Հեքիաթ է հյուսում ինձ իմ անցյալից,

Գարուն օրերի երազն է պատմում,

Աստղեր է թափում ինձ իր երկնքից:

Ինձ հիշեցնում է` դադար է հիմա.

"Նա քեզ չի հիշում, չի տեսնում, չի զգում...",

Բայց ես համառ եմ խավարի նման.

"Նա ինձ հիշում է, և տեսնում, և զգում...":

Գիշերը հիմա աշուն է երգում,

Ուզում է, որ զուր չսպասեմ ամռան,

Իսկ ես գիշերին օրո~ր եմ երգում,

Եվ անվերջ պնդում. "Մի' սպասիր ձմռան":

Իմ մթի~ն գիշեր, հուշերիս ընկե'ր,

Մի' պատմիր ճիշտը, ինձ քա~ղցր ստի'ր,

Եվ մի' երգիր ինձ բաժանման երգեր,

Միայն կնկնի'ր. "Երազի'ր... Ապրի'ր...":

А.М.